haniyeh.kondori

به نام خدا

هانیه کندری گروه ۴۵»

به یاد میارم شبی را که همه در خواب بودند و رویاهایشان را زندگی میکردند و من خیره به پنجره اتاق در ذهنم روزها را شمارش میکردمچند روز مانده ؟ چند صفحه مانده؟ کدام یک مهم ترند؟ امتحانات نهایی یا کنکور؟
عقربه های ساعت نشان میداد که دوساعتی است در پس ذهنم برای آینده ای نامشخص می‌جنگم و خواب به چشمانم نمی آید دفترم رااز روی میز برمیدارم و صفحه ای را باز می کنم. 
خودکار به دست آغاز می‌کنم ۹۰روز مانده، ۷۰ درصد دروس خوانده شده و قید چند درس را زدم و آن ها را نمیخوانم برای بعضی درسها وقت بیشتری می گذارم و.
در نهایت سوالات ذهنم را روی کاغذ نوشتم. اگر قبول نشوم چه؟
اگر مجاز به انتخاب رشته نشوم چه؟ اگه پشت غول کنکور بمانم چه؟ آینده ام چه میشود؟ اگر روز کنکور مریض بشوم چه ؟ تمام زحماتماز بین میرود؟ تمام شب بیداری هایم پوچ می‌شود ؟ 
استعداد من در این آزمون مشخص می‌شود؟ چه قدر شانس در این آزمون سهیم است؟
ذهنم خسته میشد و  غم به چهره مضطربم مینشست. 
من دختری باهوش و علاقمند به هنرم و استعداد خوبی در یادگیری دروس دارم و با تمام سلول هایم ادبیات را درک می کنم و از بیت بیتآن لذت می برم و در مدرسه معدل خوبی کسب میکنم حالااگر در این غول شکست بخورم زیر سوال می روم؟ تحقیر می‌شوم؟ نه 
ترس را از چشمانم بیرون می کنم و تصمیمم را قطعی می کنم. صبح در اولین فرصت به کافی نت مراجعه می کنم و به جای کنکورتجربی در کنکور انسانی ثبت نام می‌کنم.
ترس اطرافیانم درون من رخنه نمیکند. حالا قوی تر از دیروز و بدون هیچ ترسی پیش به سوی آینده و سرنوشتم قدم بر می دارم. دیگرنگران نیستم و میدانم نهایتا از میان رشته های برحسب سوابق تحصیلی انتخاب رشته می کنم.
نمی خواهم بدون تلاش کنار بکشم باید تمام درهای پیش رویم را بکوبم. 
بالاخره روز موعود فرا رسید. آرام تر از همیشه از پس کنکور انسانی برمی آیم و به خانه بر میگردم. 
من روی پاهای خودم ایستادم بدون مافیای کنکور و کلاس های چند میلیونی و حالا از خودم راضی هستم و همین رضایت برای من کافیاست.
روز ها می گذرد و بالاخره مشخص می شود مجاز به انتخاب رشته شده ام 
شروع می کنم و در کمال ناامیدی از میان هفتاد رشته انتخابی ام شصت انتخابم را به دانشگاه مورد علاقه ام فرهنگیان اختصاص میدهم و ده انتخاب آخر را به رشته های حقوق اصفهان و شیراز و.

▪️پایان اضطراب هایم را اعلام می کنم و تصمیم می گیرم در رشته مورد علاقه و آرزوی کودکی ام ادامه تحصیل دهم و به شدتاحساس رضایت می‌کنم از اینکه تحت تأثیر حرف های دوستان و اقوامی که معتقد بودند بدون کلاس های خصوصی و کلاس های کنکورنمی توان دانشگاه دولتی و فرهنگیان قبول شد قرار نگرفتم.

اکنون که این متن را می نویسم دانشجوی ترم ۴دانشگاه فرهنگیان هستم و بشدت از تلاش ها و بی خوابی های بی وقفه دوران کنکوررضایت کامل دارم